علم؛ عنصر محوری
دکتر عبدالحق حبیبی صالحی
جامعه جاهلی و نادانی وقتی به جامعه متمدن و مدنیت تبدیل می شود که عنصر محوری آن «علم و دانش» باشد، از این جهت نخستین وحی الهی هم کلمه‌ای «اقرأ؛ خواندن» بود و اولین بیان رسالت هم «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَهٌ» بود.
آن حضرت با بیان «طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِیضَهٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ» دانش آموزی را به حیث یک فریضه تلقی نموده است و این «تا»ی فریضه، تای مبالغه است، یعنی علم آموزی و بادگیری یک واجب بسیار بسیار مهم در جامعه‌ای مسلمان است.
دینی که با چنین عنصر نورانی طلوع کرده باشد، هیچگاهی به افول نمی‌رود؛ چون عالمان و اندیشمندان آن هماره مانند آفتاب می‌درخشند و نور افشانی می‌کنند. اما این ما پیروان ناخلف هستیم که به این عنصر نورانی ارج نمی‌گذاریم.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به دانش آموزی و یادگرفتن سواد تشویق می کرد، کودکان اصحابش را وادار کرد که سواد بیاموزند، برخی از یارانش را فرمان داد زبان سریانی بیاموزند و برای زنان خود معلم خانگی انتخاب کرد. این همه توجه و تأکید و تشویق ها در زمینه‌ی علم اندوزی سبب شد که مسلمین با همت و سرعت بی نظیری به جستجوی علم در همه جهان پرداختند، هرجا آثار علمی را یافتند به دست آوردند و ترجمه کردند و خود به تحقیق پرداخته و از این راه حلقه ارتباطی میان تمدن های قدیم یونانی و رومی و ایرانی و مصری و هندی و غیره شدند، و الگدی نیکو برای ایجاد تمدن جدید اروپایی گردیدند، و علاوه بر این، خود نیز یکی از شکوهمندترین تمدن ها و فرهنگ های تاریخ بشریت را آفریدند که به نام تمدن و فرهنگ اسلامی شناخته شده و می شود.
وای به حال ما پسینان که در چه پسماندگی تمدنی و اجتماعی قرار داریم.
